بررسی رابطه بین رهبری اصیل و جو سازمانی (ملاحظه گری - نفوذوپویایی) در دو دانشگاه اصفهان و دانشگاه هرات

هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه رابطه بین رهبری اصیل و جوسازمانی (ملاحظه گری-نفوذوپویایی) در دو دانشگاه اصفهان و دانشگاه هرات بود. روش تحقیق توصیفی، از نوع همبستگی می باشد و جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان اداری دو دانشگاه اصفهان و دانشگاه هرات در سال 1394 تشکیل دادند. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1970) به تعداد 530 محاسبه شد. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه رهبری اصیل اوولیو و همکاران (2007) و پرسشنامه جوسازمانی هالپین و کرافت (1963) استفاده شد. داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی و با استفاده از آماره های میانگین، انحراف معیار، همبستگی پیرسون، آزمون t تک نمونه، آزمون t مستقل و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت و این داده ها با نرم افزار spss13 تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد میانگین نمرات حاصل از پرسشنامه های رهبری اصیل و جوسازمانی (ملاحظه گری - نفوذ و پویایی) در هر دو دانشگاه در حد متوسط به بالابود. نتایج آزمون t مستقل حاکی از آن بود که بین دو دانشگاه اصفهان و هرات ازنظر اعمال رهبری اصیل و جوسازمانی تفاوت معناداری وجود دارد (p=0/00). علاوه بر آن بین رهبری اصیل و جوسازمانی (ملاحظه گری - نفوذ و پویایی) رابطه معنادار و مثبتی مشاهده شد (p=0/00)؛ و در هر دو دانشگاه جوسازمانی، بیشترین همبستگی را با مؤلفه های رهبری اصیل را به ترتیب با شفافیت رابطه ای، اخلاق مداری، پردازش متوازن و خودآگاهی داشت. ضمناً تحلیل رگرسیون داده ها حاکی از آن بود که رهبری اصیل تغییرات مربوط به جوسازمانی را پیش بینی می نماید و در بین مؤلفه های رهبری اصیل به ترتیب شفافیت رابطه ای، اخلاق مداری و خودآگاهی بیشترین توانایی در پیش بینی تغییرات مربوط به جوسازمانی را داشته اند و مؤلفه پردازش متوازن قابلیت پیش بینی و تبیین تغییرات جوسازمانی را نداشته است